At bay

Deep

Atlantis is deep

I’m more like Otis

Sitting on the dock

Come rain or shine

Smile or weep

See, that bay I relate to

Cause it’s broad like arms spread

Contains a lot and covers just as much

Not to hide it but to embrace it

I dance on tides

Sometimes play battleship

Hell, sometimes even pretend to be Ariel

When no one is looking

But know this

I’m like Otis

Watching the tide roll away

Taking in the scenery

Sometimes I waltz in estuaries

Mostly, just describe what I see

Going deep takes your breath away

You need to have a marine core

To take that in

Else, you’ll be like a wave

Swell at first

Then after a while surge

Ically removed

Sometimes I just zone out on sound waves

Watching watching watching

Tijdsdrukfouten

Beluister dit op: https://soundcloud.com/poetrycircle040/pieter-tijdsdrukfouten





De tijd is rijp.

Als druiven slik ik klokken door.

T drukt op de maag, zoals je begrijpt

Slok na slok tikken minuten door

Het vergist tot wijn.

Luther nagelt zijn stellingen aan de kerkdeur

Het beschreven vel van zijn rug gegleden

het bloed van het lam wat de keel door is gesneden

eucharistie in bordeaux kleur

Blessed is he that readeth, and they that hear the words of the prophecy, and keep the things that are written therein: for the time is at hand.

Al sinds mijn eerste communie leef ik volgens t woord

Schrijf t in mijn poeziealbum

I'll show you my gun, my Poezie weighs a ton

Door Chuck D aangespoord

Neem ik stelling in mijn schrift.

Geef vorm aan mijn drift

Laad de woorden in mijn magazijn

Stuur een vers

geperste druiven van de pers

Duw de tikkende vruchtjes in de fles

My poezie weighs a ton

Als champagne vanuit de bron

als ik te veel inslik,

word ik getikt

De druiven schudden in mijn maag

Komen tot ontploffing, zwaar en traag

Noem t tijdsdrukfouten

Burgundy blotches become my confession  

That crucify me, because the pen is mightier than the word

and be sure my poetry weighs a ton

Cant keep it bottled up

Shit I’m losing it.

I’m about to pop

Its so cathartic

Don’t believe it.

When I say I

Nailed it

Geloof niet wat ik zeg. Ik ben slechts de boodschapper, de prediker, een makkelijk doelwit.  

Mijn poezie, mijn poëzie is veel om te slikken

Ik nagel t aan de deur

hoor je me tikken of laat je me binnen zonder dat ik klop

Punch down

Step a mile in my shoes
You’ll feel like you been swallowing booze
With your head in a noose,
like the tin man in Oz your screws always loose

You may think you’re a poet with extensive vocabulary
but you look up each word in a learners' dictionary.
What you spit is simple like the vernacular of a retarded kid.
You’re a farce trying hard to look smart.
I put your progress on hold just by looking at your report card.
Put at the back of the class
while I am in class with the advanced kids, teaching it.
My vernacular spectacular,
bespectacled to look dapper when I bring it.

All you produce is monosyllabic
prenatal, guttural bursts
that sound intestinal like farting in Arabic.

Your shtick is making feces stick.
The specks in the bowl are the only lasting spectacle
you leave the audience with.
I instill what I spit.
My rhymes are monumental

engraved in Latin in facades
on buildings for gods.
Unquestionable in existence,

the evidence empirical
Fundamentally,

built to last and stand tall.

You are static, white noise, seasonal like santa claus.
You have trouble spelling while I use subject clause.
I’m agile, athletic.
I raise roofs and set bars

for forwards on varsity teams.
You are pathetic
Looking up at me.
While I sit on beams in the rafters
in the American Airlines Arena
you’re making a scene
while I’m coaching the team

You are a shutout to a forward,
just can’t score on me.
I spit fire, man.
You are knocked over by the backdraft like a fireman.
You feel the Heat but are nowhere near Miami
I bring rhymes with punchlines,
you keep the bench warm.
You might bear a ring

or other bling
to open eyes

but I am Sauron, see,

you shall not pass.

You’re a basket case,
I hit baskets like Lebron 
punch down every phrase  .
You’re the bottom rung,
at the base, but I the ace.

I master the subject linguistically,
award you a D
you’re in second grade
struggling to learn A to Z.

nipped in the bud

I ve been through a lot
And the thanks that I got
Doesn’t add up
Or weigh as much 
as the pain that I feel
Now before photos I kneel 
Wishing this was still real 
With you by my side to make my night
as bright 
As my day 
But all I can say
is that I ve learned a lot
because I’ve loved a lot
and hurt a lot 
There is a plot 
to this story 
more comedy than tragedy 
But I am still reading the books that can’t be 
checked out because I broke their spine 
But it s time to be a man about it 
once more 
And just ignore 
The hole in my chest 
where you need to be 
My index finder pierced at the tip 
My blood has lost its sugar 
The rose has just been nipped in the bud. 
There are more thorns than god 
Has resting on his son’s adorned head

Bored of directors

So bored of directors

The board of directors directs us headfirst into shit hitting fans

And losing fans at that

And you all succeed at killing my inspiration and aspiration

Of ever aiming so low as being among you falling stars

Cause in the basement conference room with a view of the employee parking lot

You can see me catching the number two bus after I panhandle for a nickel reciting this verse

I dont know what's worse

Being financially or mentally ill

At least mentally still pays your bills

Nothing sustains without renewable passion or energy

Learning by doing is key so for crying out loud let your employee have some responsibility

So they can be as good as can be and proud of their productivity

But you hold your title dearly but you’re a boss not a leader clearly

You manage with fear. Fear blinds eyes and ties hands which need to be free

Financial illness can cause the aforementioned

But before I ever mentioned my diplomas never asked for

I was headstrong and strongly determined

to passively nurish this awkwardness in me

that makes me be legit, sincere, fighter for my cause,

and I will never direct the play coined business

or conduct the orchestra of thumps, clangs and ka chings

they look down on the working ants from the bubble that burst

to send us all tumbling down into times that are worst

So ask your ceo, feo, do you know

Still

What you wanted to be when you grew up?

Or are you too big for your frame

3 strikes and a ballpark

Keep in touch
So I called her
On it
Was it all worth
Fighting for
Over

it was all on her
shoulders
the strapmarks of burdens carried
tattooed in invisible ink
gray feathers of wings that never dawned on her
as she only felt down

touch base
given three strikes
and a ballpark
figure it out

Face it, phased out

This diamond could never conceal it was mere gravel

Sealed Grace

The Seraph’s lips upon the glass

Her hands wave desperately

And her eyes, they follow him

Whom she loves so foolishly

Kept, living under glass

A maiden sealed for time to pass

Dressed in white

Conserved virginity

Virtuous divinity

And where the ladybugs went

To where branches bent

Over placid lakes and untouched snow

Divinity was sure not to go

To where Ivy spreads her poison

And young loves once began

She could not even follow

No matter how hard she ran

Write right

Need to write
need to right wrongs
can't sing songs
can't speak properly
verbatim never gonna be my property
or asset if you will

need to get it off my chest
as birds nest there
shrouded in scribbled hair

Jotting down little nothings
on breaths of air
racing my mind
before the thoughts collide and get there
there is where
where she lives
husked within the beats of my heart

Catharsis

Elke keer

Elke keer weer

Zeg ik ‘t doet geen zeer ‘

En verdwijn

In blauwe wijn

Doop mijn vinger in het glas

Mijn gevoelens als kompas

Zet ik mijn koers uit op papier

Wil ik je ver van hier

Nooit meer ontmoeten

Nooit meer de zoete woorden

Die in een horde

Zachtjes en zonder dat je het hoorde

De weg mijn hart in boorde

En als de wijn op is ben ik zelf de slijter

Want als de emoties slijten en de letters verdampen

Krijg ik steken in mijn hart en mijn vingers krampen

Goud

Trek een kaart, welke dan ook,

52 zwart en rood, t blijft een gok

Trek de juiste kaart uit t stok

Ze spreidt ze, begint te lezen

Je kunt t wel schudden,

maar t is kiezen of delen

en gedeeld is er al

De hand die je moet spelen

Volgt de lijnen in je palm

Trek een kaart, welke dan ook

Je zult met harten spelen,

tegen heilige huisjes schoppen, je klaveren 4 vinden,

als je ruiten durft te breken

Joker!
De harten stokten, sloegen stokslagen

't pokerface te lang gedragen

in mijn ingestort kaartenhuis

verder van huis

gegaan om bruggen te bouwen,

de kaarten gekeerd, de handen gevouwen

Schat zoekend bij het kruis

een huis met T is voor velen t-huis

een huis met thee voor mij een theehuis

of tehuis voor volle koppen

koffiedik kijkend in koffiehuizen onder palmen

tussen bovenkamer en kamers die kloppen

de brug gebouwd op grenzen van de kalmte

trek een kaart, welke dan ook,

52 zwart en rood, t is geen gok

trek de juiste kaart uit t stok

Klaveren vier!
Als in gedachtegangen ruiten breken,

wanneer de hartendame 'Die kop moet eraf' roept

leiden klaverbladen in wegen naar het herdenkingsteken

waar t goud ligt bij U bevindt zich hier

begraven in de lijnen die de tijd groef

op de kaart aan de wand

in vertrekken achter mijn hand.

In de blauwdruk van mijn thuis is harten de troef

Doorstroom

Er staat file op mijn a4

Maar papier is geduldig

Daarom ben ik nog hier

Met pen in hand zorgvuldig

Alle woorden als auto's uitgelijnd

Tussen de regels als wegen belijnd

Kun je lezen zoals de ANWB

Als je geduld hebt dan neem ik je mee

Dus wacht nog maar effe, ik sta erop

Op de bushalte, wachtend op de lijn

Die ik zet onder t woord

Of als een rood koord

Door t geheel probeer te vlechten

Maar is het echte

Wat jij leest of hoort

Is er ruis van voorbijrazend verkeer wat de ontvangst verstoort

Wie schrijft die blijft

En ik ga nergens heen

Mijn gedachten in de knoop, punt

Als ik die maak, een punt bedoel ik dan

Mijn vers schrijf, en jij hoort ervan

Is er ondertussen tijd verstreken,

tussen schrijven en horen,

heb ik ernaar gekeken

kan t je bekoren en gaat er niets verloren

Kan ik dat wel zeggen en staat er wat ik bedoel.

Lees jij of hoor jij dan met datzelfde gevoel?

Er staat file op mijn a4

Maar papier is geduldig

Daarom ben ik nog hier

Rijd nou eens door

Belichaming van perfectie

Zacht als penseelstreken

Spiedend, een oog samengeknepen

Ze kan ijzer met handen breken

Als het heet is, tot druppels gegleden

Uit steen gehouwen

Armen soepel als scheepstouwen

water vasthoudend, golvend zwellen

stiftlijnen omhelzen aquarellen

op haar van water vallen

met haar als watervallen

grijsblauw op t landschap in zijn palm

spat op, ze zal ‘m

neerslaan de druppels

Botticelli draagt t juk

benend stevig door stoppels

op haar heuvel, stuk

haar silhouet tekent de horizon

in houtskool, koel als de bron

confronterend perfect diepe poelen

waarin sterren manen tot koelen

belichaming van perfectie

de schilder kunstelt figuurlijk

t is zij die perfect ziet

objectief natuurlijk

Bricks

A sort of homecoming

Irrelevant to location

Cause like Paul Young sings

Hanging hats denote accommodation

Heads can hang for many reasons

Cause feelings can change like seasons

Love is the seasoning of life

So when in a strife

Remember that home is where the heart is

Even when the home is where it's hard

Don’t shut your mouth or clench a fist

Be caught off guard

Brick by brick it is built

And broken down

Lower your shield

Don’t wear a frown

Be strong at the core

Bloom from a seed's kernel

Who needs shelter from storms

When peace is internal

20/20

I dislike I

It doesn’t tell much

Like one half of a Gemini

It’s a footless leg looking like a crutch

you need two Is to lean on

even two eyes to see

one eye doesn’t show much

but half a story

I is the starting line

A  race still to begin

Starting shot is lost in time

We never know who will win

I stands for incomplete

Subject to context

It’s a Cyclops with the need

for papillary light reflex

I is ego, axis of the world

You need an optometrist to unfurl

Unbiased views from ocular testimony

20/20 vision is when eye and eye is three

Blueprint (find the somewhat hidden band names and song titles)

Torn between acting like Otis and feeling like Curtis. See, I paid when due. Still the tide rolls away as i watch. I stay but want to move on up. Off balance from the blow. I guess these are the breaks you get after a long trip. Like Trip Lee I claim sweet victory.

My eyes have seen the glory but I am settling for the glare. A peasant amongst kings, chained, and subdued, scouting for girls fair. One will do, because this ain’t a love song and far from sublime. It seems I’m just here doing time.

Standing out from the crowd dancing on my own to songs I don’t play or like. But my m.o. is not standing out and when I learn how to tango i’ll cash in. No one can rob me of my base. I’ll move easy. Rock with her by my side, sing loud, dance proud somewhere on the face of this earth. Wind and fire will fuel and ignite my passion as I sing for better days.

In my neck of the woods it’s always late September. The door’s always open during Indian summer. Where I take off my headdress and put my head to rest on her shoulder. Like Paul, I’m forever young wherever I hang my hat that’s my home. For now, I’m in Alphaville; a place unknown to me, paying bills like Jay-z I got 99 problems but don’t feel bad for me, son.