Larceny incarcerated

When you love so hard it burns

you struggle to let it out

When words won’t do;

mute screams from muzzled mouth

She set your heart on fire, larceny incarcerated

Wishing your skin was perforated

so you could let it all pour out

Each droplet lit,

with each hit,

each hiss of silenced little nothings and airborne kisses

Yet, this is bliss.

With each parting,

with each parting of parched porcelain lips

She opens your chest, digs in deep and takes part

of a broken heart

Reaches into hers and does the same

in the beat of this moment.

Yet, this is how to mend a broken heart

Pieced together, her words like wadding wrapped

around chambers with unhinged doors and broken windows

The fire rages, each beat fueled by newly found wind

Palpable pulses drive up thick warm liquid

Melts together both halves, evens out all fault lines

Shake me up like down pillows, fresh bedding

Of petals that never wither

Hang me out to air in open doors

There is still some good china left

Come on in, sit down, let’s dine and dance

In the beat of the moment.

Alt lys er svunnet hen

De mooiste gedachten komen als ik slaap

Zo halfjes, niet te diep, niet tot laat

Altijd wil ik het de volgende dag nog weten

en altijd ben ik het ‘s ochtends weer vergeten

Op een moment als vandaag

Ben ik te diep, ben ik te traag, ben ik te vaag

Heb ik ergens aan gedacht,

Heb ik getracht te dromen?

De bries van de wind die je omver blies.

Daar lig je, gestrekt, kijkend naar wolken in vormen die je kiest te zien.

Soms knijp je een oog dicht en laat je het oogluikend toe dat de pluk haar in je mondhoek op het enige nog vochtige stukje lip blijft hangen terwijl de paardenbloem probeert meegevoerd door de wind vaste grond te vangen.

Het maakt niet uit dat je te laat komt.

Het maakt niet uit dat je weet dat er een eind komt

aan dit moment. Je staat het oogluikend toe.

Alleen nu doet er toe. Dat deed er altijd al toe.

Pas nu realiseer je dat je toen al had moeten weten, en soms intuïtief wist, dat alleen nu er toe doet.

De paardenbloem die voorbij glijdt wordt uit de bries gegrist door ranke vingers.

Ze plant de steel achter je oor.

Zachtjes.

Je kijkt tussen je wimpers door. Lach je?

De weerspiegeling van haar ogen in jouw ogen en de zomerzon is al wat ze ziet. Bloemsteel opgericht  ter nagedachtenis aan uit de lucht gegrepen momenten van zonneschijn tot de wind blaast en ze verspreidt over akkerland, wijd uitwaaierende vruchtbare grond waarin je ideeën plant.

Plant wat je niet gaat doen

Uiteengespat in duizend kleine vonken, 

ze veegt het haar uit je mond, de lokken, haar ogen, lonken.

Blijven liggen, niet bewegen, alleen nu doet er toe.

Ze sluit haar ogen

schrijft met tongstrelingen de inscriptie op de plaquette:  

Alt lys er svunnet hen. Al het licht is verdwenen.

De mooiste gedachten komen als ik slaap

Zo halfjes, niet te diep, niet tot laat

Altijd wil ik het de volgende dag nog weten

en altijd ben ik het ‘s ochtends weer vergeten

Op een moment als vandaag

Ben ik te diep, ben ik te traag, ben ik te vaag

Heb ik ergens aan gedacht,

Heb ik getracht te dromen?

help is on the way

There is a sign on your mind

That says Help wanted

You once spat bullets

Now you’re mute and muzzled

Spat so hard that your voice is shot

So you make me, plead the second to commit murder in the first

When you dance with the devil you’re gonna get burned

When judgment beckons plead the fifth and court the judge with ballads and verse

I won’t give you a voice but can stir your space

Cause I’m the type of writer that uses typewriters

My arms bear claws that interject a space

a pauze thats indicts sentences to long periods of subjection.

And when a paragraph can’t draw up a conclusion

I underline my statement with a pair of graphs to negate all possible confusion  

You you usurper!

You, you iron fisted ruler

I, I court jester, news caster

I oppose, I am opposition.

my prose I suppose is juxtaposition

I take a stand. My stance isn’t happenstance

Use rulers to underline the lines i cast

Put the sharks’ fishy business on display

The writing’s on the wall

Projected like a telepromter

So let’s come undone together

Watch our dreams fall

To catch them with bare arms

So you make me, plead the second to commit murder in the first

When you dance with the devil you’re gonna get burned

When judgment beckons plead the fifth and court the judge with ballads and verse

Thoughts drip from the ducts in our heads as if we transpire

as we open mouths or talk between teeth

when we spit bullets we admit our defeat

Speech is lost in time as if our thoughts boarded speech balloons

Like airships that no longer dock the Empire State spire

faintly faded phrases shot like the 4^th of July

and all that’s left is basket cases

disarmed, dismembered, disembodied
Grounded   

There’s a sarcophagus for all of us

and the writing’s on the wall

Use aerosol to mark buildings tall

And have words rise above 

Help is on the way

when the mind is imprisoned like in the state pen

state your thoughts with pens

Free speech from the pen. Man, ship files to break prison bars

So, I plead the second: the right to bear arms

To have the burn fuel airships over skyscraper and barn

Wildly gesture like jesters to guide them on their way

Cause writing lasts but that’s what you’ll never hear me say