Het laken strak gespannen
de leren riemen drukken in haar palm
ze spreidt ze, de ballen glanzen
voorbereidend op de stoot
de rits gaat open
met ferme grip grijp ik m beet
ik buk, stoot, mis
2 ballen in het gat; waar nu wit in zit
god wat ben ik slecht in biljart
Keu zes keu zes
Gespannen hoofden onder fel licht
Alsof iemand opgebaard ligt
Men zich afvraagt de oorlog voort te zetten of te staken
keuzes keuzes keuzes de uitkomst is altijd een onbespeeld
laken
Hoeveel keus heb je dan?
Ik ben geen biljarter maar heb keus genoeg
In mijn strijd is het laken bezweet en bebloed
Mijn licht is de zon die me bevrijdt
Ik ontwijk mannen met hamers,
spring over slagbomen en ontruim mijn bovenkamers, klop hard
in hartkamers
zes kilometer nog
Heuvel op.
Snel als de wind
Door mijn haar waait
Een bries als paarden galopperend
Over vlaktes uitgestrekt als groene lakens
Rollend door gras
Pas gemaaid
vers geurend in mijn neus
Ga ik links, rechts af
slaande vleugels
vederlicht
De zon doet de lucht hallucineren
God wat is het mooi, wijds, openbaring
Als de adem zwaar is als de tocht,
Is t winst als je de streep verlegt waar je eerst tegen
vocht
