Bedenktijd

 

In dit koninkrijk woont loopvolk en koninklijk

Dames en paarden

op deze banen heerst het zwart met wit geblokt

het is de hand van god, rustend op de klok.

Hij en de duivel schaken en ik ben geen partij

Wanneer ik dan vertrek is het dat ik stop

de waarheid ligt in het midden dus op het bord vind je mij

omringd door houten silhouetten op een rij

 

Alles is grijs voor mij want ik zie zwart en wit tegelijk

Ik hink op twee gedachten te midden van de vlakken

Ik zie geen bomen door al het bos er is alleen maar hij

En ik zoek naar de toren als het richtpunt van mijn reis

 

Rome is niet op een dag gebouwd maar er zijn te veel wegen die naar rome leiden

Is Noach al dronken? is michelangelo het licht nog

van het donker aan het scheiden?

Onderweg zijn is zo vertrouwd

 

Dit is mijn bedenktijd. Ik luister naar god en de duivel allebei

Terwijl ze spelen om mij hier op dit zwart wit koninkrijk

Ik ben,

in de greep van 2 handen die vechten om één

uit been,

ik ben gehouwen,

stuk maar geen partij

 

er zijn te veel wegen die naar rome leiden,

Wie a zegt moet naar b maar er is steeds iemand aan zet.

En er is nog geen kleur bekend dus blijf ik onderweg

Terwijl ik reis in het grijs van de tweestrijd

Stopt de tijd als ik bij patronaat en veldkapel binnenschrijd

Brand een kaars voor wat wijsheid, voor hubertus, voor bonifatius

de patronen van de nijverheid,

is het het doel of de reis.

Ik zoek de toren, de spits afgebeten

of waarop het drijft, de kern van het dorp,

in dit veld van zwart en grijs. God

en de duivel schaken met mij en er is alleen maar tijd    

Want zwart en wit zijn kleuren geen van beide

 

Mijn handen op de klok verzet ik de tijd

Ik ontsteek de vlam bij nacht en ontij

als de weg naar rome leidt is er geen strijd

Ik ben de torenwachter; koning te rijk

Meester in mat grijs