Toen tranen braken als kristallen bollen
Toen ogen lichtten als vuur verlangend
Toen voelen beseffen had overtroffen
Toen t brein achter de roof door hartendief
niet de gedachte was maar ‘ik heb je lief’
Toen ogen lichtten als vuur in woestijnnachten
Op gebroken grond is t lang op vloed wachten.
Braakliggend laat alles bloeiend
Was t mooiste dat je brak
Zichtbaar je vlam wakker
Zo wil ik breken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten