Rein

Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is.

Jij hebt veel noten op je zang.

Je zit vol koren. Elke keer het zelfde liedje.

Je vindt wat ik doe gesneden koek.

Aan de moeite die ik neem heb je maling.

Toch, hunker ik naar jou.

Zonder jou ben ik leeg.

Ik heb je brood nodig.

Maar als je spreekt is het vlijmscherp en elke zinsnede

neem ik zonder stoot of kik.

Nu realiseer ik me dat ik mezelf in de vingers snijd

als ik alles slik

als zoete koek en bak er niks van; jou op de korrel te nemen.

Van mijn misbaksel pik jij graag een graantje mee

om mij een koekje te geven van eigen deeg.

In het begin zat ik gebakken. T was een samenzang; solide en gedegen,

Wittebroodsweken

Nu rijst t uit de pan.

We waren tortelduifjes

De honden lusten er geen brood meer van.

T schort ergens aan. Ik heb me vergist.

Probeer dichterbij te komen met kruimels in mijn hand.

De weg markerend, reis ik alleen.

Probeer te zingen, maar je bent een kikker in mijn keel die me drilt,

de pas afsnijdt en alles op de mouw speldt.

Prinses in erwtenkleur die ik niet zoen, vermijden dat ik in je lip stik.

Je lijkt gemeen, vals, veel te grote bek.

Ik heb valse noten die ik tot olie pers

om mijn keel te smeren, maar daar kraait geen haan naar in dit tijdsbestek.

O, lijf me in. Sluit de gelederen.

Ik loop in het gelid, je snijdt mijn pas niet langer af.

De stem pas gebruikt als ik mijn duit in het zakje doe. Niet langer ontstemd zing ik.

Het is op maat gemaakt, ik loop in de pas. Nu dat ik Mars eer, de degen smeedt die wij ooit kruisten ben ik in vorm.

Niet langer leger maar koorknaap met gebalde vuisten

Noem me tamme boer, rein van geest. Ik zal mijn akkers zingend zaaien.

Grote notenbomen plant ik, die ik zaag tot notenbalken en planken voor gitaren

Kan mijn eigen spijs verteren, Dans op het ritme van mijn gevoelige snaren.

De klankkast echoot de aanslag van elk slotakkoord

Ik heb het heft in handen