Ze benam me de adem met steelse blik
maar van het gestolen hart wist ze niks
haar borst was braaf en smetteloos
Het mijne open als instrumentloze muziekdoos
Als ik verkocht en zij niet
van houden lijkt
geen sprake
Als hartendief ook heler blijkt
wordt van missen niet gesproken
met lege kas is het lastig kopen
En hand in eigen boezem kan niet open
om te tonen wat daarin prijkt
Hand op mijn hart voor altijd.
zaterdag 29 juni 2019
holding hands
I can no longer play pretend
A broken man is hard to mend
We ain't lovers, were never friends
You kept leading me on
called it holding hands
Wind through my veins as all of us burns
Billowing chest as from breathless I return
There is no here
Sail in my vessel, love
Push all away
Play all my organs, love
Lead me astray
Hear no more
Until I'm here no more
Let my hands hold your breath
Over the fire that reflects within
Let us fly to the red glow
Pull the heart's strings
Breathe into me
Little nothings
Just let go of my hand
woensdag 1 mei 2019
Sluimer
We dragen elkaar naar bed. Welterusten ja jij ook
Ik leef in de sneeuw op de TV die jij als wekker hebt gezet
Wakker voor de ochtendkrant
op de mat licht van tablet kop koffie die ik rook
jij steekt je vinger in het oog
beroerd
en zwart
wachtend op de sluimer
tot jij naast me waakt
woensdag 27 maart 2019
Kat in het nou
Ik heb gewacht tot ik een ons woog
Nooit mijn gram gehaald
En, toen het er niet om loog,
met gelijke munt betaald
8 levens verspild, op mijn laatste benen
De kat in het nauw geeft kopjes aan lange tenen
Maar als de muizen dansen is hij tenminste weg
dan is hij allang onderweg
Het wachten is over, dunner word ik niet
T lag er dik bovenop, dat je dat niet ziet
De waarheid in het midden en hij daar bovenop,
lopend als een malle met de wind in de kop
En ik zit er met mijn neus bovenop. ‘k zat er altijd al
bovenop
8 levens verspild aan bar en stropdas
8 levens verspild aan ik dacht dat zij de ware was,
maar we hebben nog benen
dus ik neem ze
met
die ene
En ik zit er met mijn neus bovenop. Ik zat er altijd al
bovenop
8 levens in de benen, dus door de wol geverfd
Het klappen van zwepen is wat in de verte sterft
Het is de schijn die bedrieg,t maar het licht dat ie ziet
Zie je dat niet?
Ik neem de benen met die ene
Wind in de haren, kop in de zon
Dat ik dat niet eerder kon.
Ik was te druk al die jaren
met springen
voordat ik lopen kon.
dinsdag 26 maart 2019
Chalk fingers
They have come to terms,
They’ve
stayed for periods
Silently
reverencing their copper faced god
They stood
reveling in quiet anticipation
Waiting for
words which they were told it would tell
How long
must we watch the face of time
until we
see the light?
How long
does dawn last
measured in
throbbing throats?
The last
star fell
The window
a chalkboard
These hands
are not ours. You second that the dark erased all.
But I trace
the moon in our self-made film of droplets
Wishing for
rainbows so I can see gold
How long
until we can appreciate the dark
And see
ourselves in these stars?
My hands are cold, I’m
told.
So I put
them back in my pockets
If we could
only hold this
Moment
zaterdag 16 maart 2019
bij en raad
de rups wilde een vlindermes zijn
insecten vond hij te gewoon
en in een buik kun je er alleen onder uit
ondanks zijn pasvorm bleef hij liever schoon
zodat hij vleugels maar vooral ook armen spreidt
overgave wilde hij
niet wachten in de buik
het blad dat ie at wilde ie zijn
omsloten door een handvat aan weerszij
bladeren dat deed ie
hij at liefdesbrieven en zoete liedjes
ik mis je
gegeven op een briefje
de rups hulde zich in de woorden van gisteren
zeiden
daar waar jij was
aan zijn en hij aan die van jou
hoe lang hij wachten zou
de rups wilde een bij zijn
dan wist hij raad met zijn buikgevoel
Abonneren op:
Posts (Atom)
Lezing over verkiezingen en literatuur
-
The beach and the ocean meet more than a few times a day Yet it never gets mundane They love each other so much When t...
-
She has eyes like hurricanes and with every gaze she rustles our leafs And as she leaves she shakes all out of place She has eyes li...